احمدرضاصالحی

درباره‌ی مجموعه‌ی میدگارد

آریا، شخصیت اصلی مجموعه‌ی میدگارد پسر یتیمی است که از بچگی احساس کرده با همه متفاوت است. او قدرت دیدن موجوداتی را دارد که برای دیگر انسان‌ها آشکار نیستند و به‌مرور متوجه می‌شود با تمام انسان‌های کره زمین تفاوت دارد. در جلد اول مجموعه همراه با آریا به گذشته‌ی عجیب و غیرعادی او پی بردیم و فهمیدیم که پدر آریا پری‌زاده‌ای اصیل و مادرش انسانی معمولی بوده و آریا به‌عنوان موجودی نیمه‌انسان از ازدواج این دو نفر متولد شده است. حالا آریا در تعقیب گذشته، هویت، اصالت و قدرت‌های خود، جهان انسان‌ها و پری‌ها را زیر پا می‌گذارد و در این راه با دشمنان مختلف می‌جنگد، دوستان باوفایی پیدا می‌کند، عاشق می‌شود و تلاش می‌کند خودش را بشناسد.

درباره‌ی کتاب میدگارد 9: رنگین کمان آفرینش – بخش دوم

آریا، پسر نیمه‌پری و نیمه‌انسانی که سال‌هاست مخاطبان فارسی زبان را شیفته‌ی سرنوشت خود کرده، حالا در کتاب میدگارد 9: رنگین کمان آفرینش – بخش دوم بازگشته تا خوانندگان را با وقایع و اتفاقات جدید سرگرم و شگفت‌زده کند. احمدرضا صالحی با نگارش مجموعه‌ی میدگارد موفق شده یکی از پرفروش‌ترین مجموعه‌های داستانی فارسی را به خوانندگان معرفی کند. در جلد نهم مجموعه همراه با شخصیت‌های آشنای آن، مبارزه‌ی آریا و صوفیا با اهریمنان خبیث و تلاش برای فرار از دست دشمنانشان را دنبال می‌کنیم.

درباره‌ی مجموعه‌ی میدگارد

آریا، شخصیت اصلی مجموعه‌ی میدگارد پسر یتیمی است که از بچگی احساس کرده با همه متفاوت است. او قدرت دیدن موجوداتی را دارد که برای دیگر انسان‌ها آشکار نیستند و به‌مرور متوجه می‌شود با تمام انسان‌های کره زمین تفاوت دارد. در جلد اول مجموعه همراه با آریا به گذشته‌ی عجیب و غیرعادی او پی بردیم و فهمیدیم که پدر آریا پری‌زاده‌ای اصیل و مادرش انسانی معمولی بوده و آریا به‌عنوان موجودی نیمه‌انسان از ازدواج این دو نفر متولد شده است. حالا آریا در تعقیب گذشته، هویت، اصالت و قدرت‌های خود، جهان انسان‌ها و پری‌ها را زیر پا می‌گذارد و در این راه با دشمنان مختلف می‌جنگد، دوستان باوفایی پیدا می‌کند، عاشق می‌شود و تلاش می‌کند خودش را بشناسد.

در بخشی از کتاب میدگارد 8: رنگین کمان آفرینش – بخش اول می‌خوانیم

خفقان با ردایی به رنگ شب در دامنه کوهی که آبشار بزرگی از بلندای آن به پایین می‌ریخت، ایستاده و به دامنه سرسبز کوه و رو به دورنمایی از دهکده‌ای کوچک، چشم دوخته بود.

اندکی بعد دود غلیظی در فضا پخش شد و کراسوس قرص و استوار شانه به شانه او ظاهر شد.

دیو قوی هیکل سُم بر زمین کوفت و ضمن تعظیم، سه صندوقچه بزرگی که در دست نگه داشته بود را نشان داد و گفت:

– آوردمش قربان، کجا می‌خواین دفنش کنین؟

خفقان نگاه گذرایی به او کرد و سپس دست راستش را بالا آورد و با حرکت انگشت اشاره‌اش به سمت کوه، اشاره‌ای نسبتاً کوتاهی به آن کرد.

به یکباره دل زمین شکافته شد و دره‌ای چنان عمیق در آن ایجاد شد که انتهای آن درون تاریکی محو می‌شد.

کوچک‌ترین عکس‌العملی از جانب کراسوس مبنی بر حیرت‌زدگی یا حتی تعجب از این کار خفقان مشاهده نشد، چرا که در طول هزاران سالی که در خدمت او بود با سطح قدرت‌هایش کاملاً آشنایی داشت.

خفقان بی‌آنکه حرفی بزند قدمی به جلو برداشت و بدون درنگ به درون تاریکی دره پرید. کراسوس نیز پشت سر او همان حرکت را تکرار کرد.

خفقان در انتهای تاریکی، جایی که با ماگمای گداخته مفروش بود ایستاد و حرکتی به دستش داد…

امواجی پرقدرت، با حرارتی در حد حرارت خورشید از دستانش فوران کرد و عمق زمین را جوری سوزاند که همه چیز در دم ذوب شد و دریایی از گدازه‌های جوشان را به راه انداخت و تا دوردست‌ها پیش برد…

خفقان آرام و خونسرد قدم روی گدازه‌ها گذاشت و بی‌آنکه درون آن فرو برود قدری جلو رفت و خطاب به کراسوس که همگام با او پیش می‌آمد گفت:

– تمام گدازه‌ها رو بخور…